Ermeni Rahiple Mektuplaşmalar
Yalçın KüçükSözler ve Alıntılar
Belki göz, en çok sevgiliye bakmak içindir.
Sayfa 57Kitabı okudu
Ah, o gözyaşları insana sanki hayat veriyor ağlamakla.
Sayfa 64 - HaykoKitabı okudu
Orhan ile birlikte aynı koğuşta kaldık. Beşikten bağlamışlar ve çok küçükken evlendirmişler. Orhan, Gemlik'te hamallık yapmaya başlamış ve bu arada devrimci olmuş; pek çok silahlı eylemden dolayı hapisteydi. Devrimcilik, gelişmedir; Orhan, küçükken evlendirildiği köylü kızını beğenmemiş ve kocalık yapmamış. Ancak dar ve rutubetli koğuşta, sözünü ettiğim süreç Orhan'ı da etkisine almıya başlıyor. Orhan da özlem duyuyor. Tek tanıdığı karşı cins ise bir zamanlar yüzüne bile bakmadığı ve belki de yüzünü bile hatırlamadığı resmi eşi oluyor; Orhan'a görüşmeci gelmiyor. Orhan ise hapisliğin etkisiyle şairleşiyor ve yaşamında tanıdığı bu tek kadına aşık oluyor. Mektuplar yazıyor. Gelen cevaplardan birisini göstermişti; kadın, Orhan'a «faşist komünist, benim peşimi bırak» diye köpürüyordu. Kadıncık, «faşist» ve «komünist» sözcüklerinin bir arada da kullanılabilecek iki ayrı küfür olduğunu düşünüyordu.
Sayfa 7Kitabı okudu
Herkesin ruhu vücudunu terkediyor, benim de vücudum beni bırakıyor.
Sayfa 59Kitabı okudu
Sağlam kadın-erkek ilişkisinden hiç bir şey kalmasa, derin bir dostluk kalır.
Sayfa 51Kitabı okudu
En büyük acımasızlıklar içinde yalnızca insan büyüyor.
Karşılaştığımız acımasızlıklar, insanlığımızın gübresi değilse nedir?
Sayfa 13Kitabı okudu
Hiç kimsenin acı çekmesini istemiyorum. Ancak acıyla yanmış insanın güzelliğini biliyorum. İsa’nın çarmıhtaki yüzünü çok güzel buluyorum.
Sayfa 10Kitabı okudu