Sen kaidende, ben kaidemde...
Sen sakin, sessiz, soğuk, dingin, huzurlu; ben alabildiğine tutkulu, öfkeli, huzursuz, tedirgin. Sen kendinde mutlusun, bense kendimin ötesine, ta ötesine uzanmak istiyorum. Sen doyumun resmisin ben doyumsuzluğun..
Okuyarak hiç olmazsa başkalarının cümlelerinde var oluyorsun. Çözümü sararmış sayfalardaki kelimelerde arıyorsun; kağıdın kokusunda belki de, kim bilir?
...Düşünüyorum da başkalarının hikâyeleri enikonu ilaç oluyormuş mutsuzluğuma. Çocuk mutsuzluğu deyip geçmeyin, hayatınıza etkir, belirler tüm seçimlerinizi. Zordur"