Fetih ruhunu ne zaman, nerede kaybettik? Bizler ki cihana 600 yıl hükmetmiş, fethettiği topraklara adaleti, merhameti, sevgiyi taşımış bir ecdadın torunlarıyız. Bugün nereye gidersek gidelim atalarımızın yaptığı bir sanat eseri bizleri selamlar. Endülüs topraklarından, Balkanlar’a, Avrupa’dan Bosna’ya her yerde bizlerden izler görürsünüz. Bugün bizler bırakılan bu emanetlere sahip çıkamamış, Fatih’in ruhunu İstanbul semalarında dahi hissedemez olmuşuz. Bizleri çepeçevre saran izmlerin peşinde özünden koparılmış, benliğini kaybetmiş bir avere gibi dolaşmaktayız. Kimliğimizi öylesine yitimişiz ki tarihinimizden utanır hale gelmişiz. Bugün gençlerimizin Batı’ya olan özlemleri kendi şanlı tarihlerinden bihaber büyütülmelerinin eseridir. 19 yaşında İstanbul’u fetheden bir padişahın boynu bükük, ruhları çürümeye bırakılmış, hedefleri olmayan torunları haline geldik. Yavuz Bahadıroğlu hocamız ‘Fatih Sultan Mehmed’ kitabında Fatih’i yetiştiren atmosferin resmini gösteriyor; “geniş ufuklu insanlar” yetiştirebilmenin sırlarını veriyor. Batı’nın bize sunduğu küf kokan modernliği karşısında medeniyetimizin yetiştirdiği büyük şahsiyetlerin değerini gözler önüne seriyor. Eğitimciler, ebeveynler her şeyden önce vatanını sevenler olarak kaybettiğimiz bu ruhu diriltecek, içimizdeki manevi aşkı alevlendirip özümüze döndürecek her kıymetli eseri okumalı, çocuklarımıza iyi bir rehber olabilmeliyiz. O zaman kaybettiklerimizi yeniden kazanacak güç damarlarımızda akacaktır.
