Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850
Karl MarxFransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 Gönderileri
Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 kitaplarını, Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 sözleri ve alıntılarını, Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 yazarlarını, Fransa'da Sınıf Savaşımları 1848-1850 yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Banapartİst savaş dönemini birdenbire sona
erdirdi ve sanayinin barış içinde gelişmesini sağladı. Diğer taraftan, geometrik hızla artan askeri harcamalar nedeniyle vergileri aşırı ölçülerde yükselterek, yoksul halk sınıflarını
sosyalizmin koliarına itti.
Paris Komünü'yle birlikte militan proletaryanın sonunda toprağa gömüldüğü düşünülmüştü. Ama tam tersine, onun en güçlü yükselişi, Komün'le ve Fransa-Prusya Savaşı'yla
başlar.
1848 Devriminin mezar kazıcıları, onun
vasiyetini yerine getiren kişilere dönüşmüştü. Ve yanı başlarında, 1848'in mirasçısı olan proletarya, Enternasyonal'de, tehditkar bir şekilde ayağa kalkıyordu.
Kendi hanedanları için monarşi isteyen iki ayrı kesime bölünmüş, ama her şeyden önce parasal işleri için huzur ve güvenlik isteyen bir burjuvazi ve onun karşısında, gerçi yenilgiye uğratılmış olan, ama hala bir tehdit oluşturan ve küçük burjuvalarla köylülerin giderek daha büyük bir bölümünün çevresinde toplandığı proletarya; yani, hiçbir nihai çözüm umudu sunmayan bir şiddetli patlama tehdidinin sürekliliği... Üçüncünün, yani taht iddiacısı sahte
demokrat Louis Bonaparte'ın hükümet darbesi için özel olarak yaratılmış gibi görünen durum buydu.
sanayi devrimi, sınıf ilişkilerine ilk kez her yerde açıklık kazandırdı, manifaktür döneminden ve hatta Doğu Avrupa'da lancalara dayalı zanaatçılıktan kalan bir yığın ara biçimi ortadan kaldırdı ve gerçek bir burjuvazi ile gerçek bir büyük sanayi
proletaryası yaratarak bunları toplumsal gelişimin ön planına itti.
Zafer kazanan azınlık, genellikle, ilk büyük başarının ardından bölünüyordu; azınlığın bir yarısı elde edilenleri yeterli bulurken, diğer yarısı daha da ileri gitmek istiyor, en azından kısmen büyük halk yığınının gerçek ya da görünürdeki çıkarlarını da yansıtan yeni talepler ileri sürüyordu.
yani azınlık ekmek yoksa pasta yiyin demeye devam ediyordu
Ama tek tek devrimlerin somut içeriklerini
bir yana bırakırsak, tüm bu devrimlerin ortak özelliği azınlık devrimleri olmalarıydı. Çoğunluk, devrime katıldığında bile, bunu (bilerek ya da bilmeden) bir azınlığın çıkarlarına hizmet edecek şekilde yapıyordu; ama azınlık da, ya bu sayede ya da sadece çoğunluğun pasif kalıp direnç göstermemesi sayesinde, tüm halkın temsilcisi olma görüntüsünü kazanıyordu
Bugüne kadarki tüm devrimler, belirli bir sınıf egemenliğinin yerini bir başkasının almasıyla sonuçlandı; ancak, bugüne kadarki tüm egemen sınıflar, hükmedilen halk yığını karşısında yalnızca küçük birer azınlıktı. Hükmeden bir egemen azınlık bu şekilde devriliyor, bir başka azınlık onun yerine devlet iktidarını ele geçiriyor ve devlet kurumlarını
kendi çıkarları doğrultusunda yeniden biçimlendiriyordu.
1 847 dünya ticaret bunalımı, Şubat ve Mart devrimlerinin gerçek anasıydı ve 1 848'in ortalarından itibaren yavaş yavaş geri dönen, 1 849 ve 1 850'de tam olarak olgunlaşan sınai gönenç, yeniden güçlenen Avrupa gericiliğini
canlandıran kuvvetti.
Kuşkusuz, incelenen tüm süreçlerin gerçek temelini oluşturan iktisadi durumdaki eş zamanlı değişimlerin kaçınılmaz olarak ihmal edilmesi, bir yanılgı kaynağı olmak zorunda. Ama güncel tarihin kapsamlı bir sunumunun tüm koşulları, kaçınılmaz olarak yanılgı kaynakları içerir; bu da kimseyi güncel tarih yazımından alıkoymaz