Freud'a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu - Ana Babalara Notlar Gönderileri
Freud'a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu - Ana Babalara Notlar kitaplarını, Freud'a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu - Ana Babalara Notlar sözleri ve alıntılarını, Freud'a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu - Ana Babalara Notlar yazarlarını, Freud'a Ne Yaptık da Çocuklarımız Böyle Oldu - Ana Babalara Notlar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Çocuğun büyümek için bir babaya ve bir anneye gereksinimi vardır. İkisinden biri suçlanıp canavar gibi gösterildiğinde, aynı zamanda çocuğun bir parçası suçlanmış demektir. Çocuğun bir canavarın yarısı olduğunu düşünerek umutsuzluğa kapılacağı bilinmelidir.
Çocukların varlık nedeni yetişkinleri teselli etmek ya da onların ruh hallerini dinlemek değildir. Yaşı çok küçük de olsa, her çocuk sırdaş rolü oynamaya eğilimlidir. Ana babasının sorunlarını çözümleyebileceğini ve üstlenebileceğini düşünür. Eğer bir yetişkin sırlarını ya da acılarını çocukla paylaşmaya kalkarsa, çocuğu özel hayatına fazlaca katarsa, o çocuk olarak yerini koruyamaz. Oysa normal bir şekilde büyümek için bu yere ihtiyacı vardır. Baba ya da anne onunla yetişkin bir yaşıtıymış gibi konuşmaya başlarsa, çocuk zarar görebilir.
Çocukların hayata olağanüstü bir asılma gücü vardır, uyum göstermeleri için zaman tanınır ve farklılıkları kabul edilirse, çoğu zaman yollarını bulurlar.
Annesi tarafından terk edilen bir çocuk, onun sancılı yetişkin hayatında karşılaşmış olabileceği zorlukları düşünmez. Artık istenmediğini, gözden çıkarıldığını, sevilmediğini düşünür.
Çocuklar kimi zaman ana babalarının onları bir kenarda bırakarak hayatlarını yeniden kurdukları duygusuna kapılırlar. Geçmişlerini silmek isteyen büyüklerin onları da haritadan sildiklerini düşünürler sanki. O zaman yeni bir aşk hikayesinin içerisinde kendilerini fazla görürler.
Hiç kimse bir başkasını kendi kaygı ve boğuntularının taşıyıcısı durumuna getirmemelidir. Ama, boşanma ana baba için sancılı bir sınavsa, onları sarmalayacak aileleri ya da dostları yoksa, o zaman çocuklarına yüklenirler. İster kurban ister karar veren olsunlar, kendilerini suçlu hissederler ve rahatlamak için oğullarını ya da kızlarını kullanırlar.
Ana babadan biri kötüyse, demek ki kendisinin de bir yarısı kötüdür. Babası itilen, dışlanan bir erkek çocuk, hemen kendisinin de sevilmeye değer olmadığını düşünecektir.