Gecenin Ruhu
Gülçin Özbek KuyumcuSözler ve Alıntılar
" Hiçbir şey değişmiyordu gitmekle.
İnsan kendinden gidemiyordu ki neye yarardı mesafeler? "
Sayfa 46Kitabı okudu
" Çaresizliğimle yüzleştiğim her saniye, ömrümden telafisi olmayan yılları aldı götürdü yanında. "
Sayfa 41Kitabı okudu
"Kelimeleri küçümseme! Her bir sözcüğün içinde barındırdıklarını, senin ruhundan kopanlar doldurur."
Sayfa 63Kitabı okudu
Bunca acıya ne diye dayanırdı ki kalbim? Duruverseydi ya! Büyüdükçe güçlendiğimi, dayanıklılık kazandığımı sanırken kendimi kandırmışım yalnızca. Oysa ne kırılgan, ne zayıfmışım! Yendiğimi düşündüğüm her şey, hep oldukları yerde duruyormuş. Yüzeyin hemen altında tetiklenmeyi bekleyen bombalar misali, büyük vuruşu yapacakları anı kolluyormuş.
Sayfa 168Kitabı okudu
Hiçbir şey değişmiyordu gitmekle. İnsan kendinden gidemiyordu ki neye yarardı mesafeler?
Sayfa 46Kitabı okudu
Hayat herkese farklı bir rol yazıyor ve senden her ne olursa olsun yaşamanı, kusurlu da olsa yazılanı oynamanı bekliyordu. Kaderi değiştirebileceğini düşündüğün her dönemeçte önüne birden fazla seçenek sunuyor, seçimi senin yapacağını düşündürüyor, inanmanı sağlıyordu ama aslında tüm yollar dönüp dolaşıp aynı yere getiriyordu. Tıpkı tek çıkışı olan bir labirent gibi.
Sayfa 12Kitabı okudu
“Kabuslarını yıldızlara mı anlatırsın sadece?" dedi yanıma otururken.
"Sanırım öyle."
"Neden?"
“Seslensinler istemiyorum. Dile gelmeleri beni korkutuyor. Sessizlikle anlatılanları duyanlar bilsin sadece, onlar dinlesin.”