Seni balayına bakalım ne zaman götürebileceğim karıcığım," dedi.
Münevver:
"Biz okulda ne öğrendiysek, öğretmek için öğrendik Harun. Yaptığımız bu kutsal işin kendisi balayı bence. Hiç merak etme, böyle bir isteğim yok, gün gelir çocuklarımızla birlikte yaparız belki balayımızı."
Boşa yaşamış gibi olduğunu düşünürdü ama ardından çocukluğunu, Köy Enstitüsü yıllarını, köy okullarını, köylerdeki, kasabalardaki nice yoksul ama koca yürekli, dost canlısı insanı anımsar; içi umutla, mutlulukla, daha çok da özlemle dolardı.
Dağlarca'nın "Rahatlık" şiirini okurdu kulağına ezberden
"Sen büyüdüğün vakit çocuğum
Yine çiçekler açacak dallarda,
Dallarda açan çiçekler gibi
Yine çocuklar uyuyacak masallarda
..."