Ayşe Kulin'in Gizli Anların Yolcusu ve devam kitaplarını alalı çok oldu ama okumak için elimi ne zaman kitaba uzatsam (konusunu az çok bildiğim için) elimi hep geri çektim. Orta okul sıralarında arkadaşımın çektiği sıkıntılara, horlanmasına, ailesi tarafından dışlanmasına çaresizliğine çok yakın şahit oldum. Oldum olmasına da derdine çare olabilecek hiç bir davranışta bulunamamak içimde bir yerlerde derin yara açtı. Arkadaşımın iki sefer de başaramadığı intihar denemesini üçüncü de başarıp geçen sene toprağa karışmasıydı elimin tekrar kitaba uzanmasına sebep olan şey. Kitabı okurken arkadaşımın durumunu herkesten saklamak isterken düştüğü çaresizliği satır aralarında tekrardan yaşamak, çocuk aklımla çektiği sıkıntılarını anladığımı sanıp aslında hiç bir şey anlamadığımı yüzüme tokat gibi vurması içimi daha çok yaktı. Nur için de uyu güzel arkadaşım, Allah'ın yazdığı yazgı yüzünden yaşam hakkını ellerinden alanları senin yerine ben Allaha havale ediyorum.
