Yazarını hem onun, hem görece kendi gençliğimden beri ara ara okuyup sevdiğim bu eseri tavsiye listeme girmedi. Punto ve sayfa sayısının sağladığı konforla, tüh tam da bir çanta kitabıymış ama, yol yapmadığım bir dönemdeyim diye düşünmüştüm. Heralde yanıma alıp bir yere gitsem, yolumun üzerindeki ilk kitapçıdan yeni kitap alırmışım. Herhangi bir eser için bu tanımı kullanmaktan hiç hoşlanmıyorum lakin en pratik tarif bu “şişirilmiş”. Hem; her başlık sonrası bolca kullanılan boş sayfa ile, hem punto ile, hem de içerik olarak. 104 sayfalık kitabı direkt 50 olarak düşünebilirsiniz. Yazarın tercihi midir yoksa bir yayınevi taktiği midir bilemiyorum, içeriğin yarısı diğer bir kitabıyla aynı, araştırsam ilk yarısının da öyle olmasına şaşırmam. Zekice ve hınzır kalemiyle, felsefe tarih edebiyat ve sanat gibi birçok alandaki entelektüel birikimini, günlük hayatın içine yediren, benim kişisel gelişime en yakın yazar olarak okuyabildiğim Botton, bu defa olmamış dedirtti. Eserin kapak tercihinde de keşke orijinaline sadık kalınsaymış “sen sanattan anlamıyorsun” derseniz kabulüm Saygılarımla..
