Üstü Kalsın, derken bile bonkör davranan, kendi şahsına münhasır bir şairi okumanın tarifsiz mutluluğunu yaşadım bu kitabı okurken. Günlük dimağ yorgunluklarının, en galiz mi galiz sıkıntıların; ev kirasının, oğluyla ilgili kısa kısa notlarını, sanatın griftli yollarındaki düşüncelerini, onulmaz dertlere sürüklenişini, üzüntülerini, sevinçlerini, gün be gün; o, muntazam biçimde derlenip toplanan "999" günü okumanın ruha bir letafet getirdiğini de yadsımamak gerektiğini düşünmeden edemiyorum.
Şimdiki, gelip geçiçi ruhu çekilmiş iç dökümlerine; yani romanlara, öykülere, şiirlere bakınca yalnızca bir tek kelime için, en güzel mısarayı bulabilmek maksadıyla üzerine günlerce düşünen şairlere gıpta etmek nazarımca çok değerli.
Her bir günü tek tek anlatacak değilim, kaldı ki o da hayli zor bir çabadan ileriye gitmeyecektir... Şairin bu söyleyiş güzelliğinin nereden geldiğini merak edip elime aldığım bu kitap, sıradan bir devlet dairesenindeki, sıradan bir memurun mühim bir önem atfettiği, "Yangında İlk Kurtarılcak" ibaresi kadar önemli, latif, yüksek bir mevkide bir yere sahip oldu benim garip dünyamda. Bilahare, ara ara, [Ekim, 91'de] basılmış bu saman rayihalı kitabı okumak boynuma bir borç oldu.
