Hikayeler, efsaneler, hislerle dolu mektuplarıyla Güldem'e içindekileri aktarmaya çalışan Gökalp.
Gökalp'in mektuplarında kaybolan güzeller güzeli Güldem...
Yine bir mektup alır Gökalp'ten fakat bu mektup başka bir mektuptur. İçinde yine hikaye vardır, yine duygularını kalemle sanata dönüştürmüştür ancak sonu Güldem'in tahmin edemeyeceği şekilde bitmiştir. Bu mektup, Gökalp'in intihar mektubudur.
Kitap tam da böyle başlıyor, olayı fark ettiğinizi sanıyorsunuz ama öyle değil. Kendinizi bir anda mektuptan ve olaydan bir yıl sonrasına geçiş yapıp, ta ki son sayfalara kadar o 'sonraki' seneyi yaşıyorsunuz. Gökalp artık bir hayalettir ve yaşayan geçmişinden sıra sıra intikam alacaktır.
Alıyor da. Bir bir dağıtıyor ortalığı ;) Yaşarken kim canını acıttıysa ona acıtıldığı yerden veriyor ayarı. Her şey buraya kadar mükemmel. Ama ben sonunda çakıldım desem yeri var. Anlamadım. Anlamadım çünkü başladığı gibi bitiş vermedi. Sonu gerçeğe geçiş yaptı; yazamıyorum da zira okumayan ve merak edenler eminim vardır.
Belki hatırlarsınız, filmi de çekilmişti seneler önce. Kitapla alakası bayağı kopukmuş filmin. Belli sahneler belli paragraflardan esinlenerek oluşturulmuş. Seneler önce keyifle izlemiştim ancak onun da sonunu unutmuş gibiyim, en kısa zamanda yeniden izleyip, eğer orijinal sona sadık kalındıysa kitabın sonundaki keskin geçişi çözmeye çalışacağım ;)
Sonuç olarak ben sonuna takılsam da tamamen sevdiğim, dikkat kesildiğim bir hikayeydi. Korkutucu kısımlarına sanatsal dokunuşlar, kelimelerin dansı eşlik etmişti. Merak edenlere tavsiyedir.
