O etrafındaki insanların kalplerini ve ruhlarını hissediyor. Onlar üzüldüklerinde o da üzülüyor,onlar ağladıklarında o da ağlıyor. O insanlığın ta kendisi.
Bir insan bir yere kadar tahammül gösterebilirdi ve Meaghan mağarada uyanıp karşısında, gözlerinde karmaşık ve korkutucu bir ifadeyle ona bakan Aedan'ı gördüğünde, tahammül eşiğinin aşıldığından korkmuştu.