Gözün Güneş'e varsın, ruhun rüzgara... Rengarenksin tek bir rengin içinde, hem de tüm parlaklığınla.
Neredeyse çoğu kişinin okuduğu, Netflix'te filmi olan kitabı sonunda okudum. Sonra filmini izleyeyim dediğim için hala izlemedim herhalde bu hafta sonu izlerim onu da kitabın büyüsü kaybolur diye biraz da korkuyorum açıkçası ama izlemek de istiyorum. Kitapta o kadar çok yere post-it yapıştırdım ki gerçekten altı çizilesi çok güzel alıntılar, cümleler vardı.
Yaşamayı, ölmek isteyen bir çocuktan öğrenen bir kızın hikayesi…” diye başlıyor arka kapak yazısı. Bir gençlik romanın içinde aşkın en saf halinden tutun, hayatın en gerçeklerine kadar insanın yaşayacağı tüm duyguları içinde barındıran bir kitap. Finch'in romantikliği, düşünceli halleri, garip halleri... Hepsinde o dünyadaymışım gibi hissettim. Violet'le gezerken, gülerken, ona iltifatlar ederken, onlar gülümserken bende gülümsedim. Kitapta en sevdiğim şeylerden biri de çift anlatımlı olması yani iki karakterin ağzından da kitabı okuyor olmamız. Dünyayı onların gözünden görmek çok güzeldi. İntihar olgusu üzerinde duran kitap biraz hüzünlü ama umut da taşıyor. Okuduğunuzda pişman olmayacağınız bir kitap.
“İnsanların sorunu, çoğu zaman küçük şeylerden mutlu olmayı unutmaları.”
