Heidegger, Nazizm, Kadınlar, Felsefe
Alain BadiouSözler ve Alıntılar
Heidegger kesinlikle büyük bir filozoftur, ama ayrıca ve aynı zamanda çok sıradan bir Nazi’ydi. Bu böyle. Gerisiyle felsefe uğraşsın! Felsefe, ne olguları yadsıyarak, ne de aforoz ederek işin içinden çıkabilir..
Sayfa 60 - MonoklKitabı okudu
Kadın her zaman meşrudur..
Heidegger şöyle diyecektir: aşk şehveti durumsal bir coşku olarak değerlidir, oysa ancak eşin azizeliği tamamlanmış yapıtla boy ölçüşebilir. Sartre’a göre ise: kadınlar olumsaldır, yalnız Simone zorunludur. Sonunda, iki durumda da, üç parçalı bir bütün oluşturma girişimi söz konusu; ister evlenilmiş eş ister zorunlu kadın olsun, burada kadın her zaman meşrudur, ve kendi kalıcılığı adına davetsiz misafire geçici bir kutsama bahşeder.
Sayfa 90 - MonoklKitabı okudu
Alain Badiou: Lacan'a katılıyoruz ki, söylemlerin tipolojisinde, histerik kişininki (yani bilgi talep ederken aynı hareketle bilgi(nin) otoritesini yadsıyarak onu öteye atıveren kişi) sanki, kendi otoritesiyle temel bir anlamlayıcı(signifiant) kuran ve tüm sonuçları üzerinde bunun hakim
olmasının teminatını amaçlayan efendi konumundansa dişi konumuna çok daha iyi oturuyor. Spekülatif "erkeklik” burada dogmacılık karşısında savunmasız kalıyor, oysa eleştirel ve edimsel olan "kadınlık”, temelsiz yargıların kasırgasına karşı savunmasızdır.
Eros
“Bu tanrının kanat çırpışları, ne zaman düşüncemde asli bir adım atsam beni okşar ve hiç gezinmediğim yollara atıverir”
Heidegger/Elfride, varoluşçu döneme ait bir çift mi? Bir anlamda evet. Toplumsal ve entelektüel dönüşümlerin dışında kalmayan çiftten istenen belli bir şey var. Çok biçimli bir suç ortaklığının sürekli yaratımı var. Çiftin içinden gelen, bir sadakat/sadakatsizlik geriliminin yeni bir düzenlemesini yaratma zorunluluğu var.
Sartre’a göre : kadınlar olumsaldır, yalnız Simone zorunludur.
Heidegger kesinlikle büyük bir filozoftur, ama ayrıca ve aynı zamanda çok sıradan bir Nazi’ydi. Bu böyle. Gerisiyle felsefe uğraşsın! Felsefe, ne olguları yadsıyarak, ne de aforoz ederek işin içinden çıkabilir. Biz burada düşüncenin yüceliğinin ve kanının bayağılığının, evrensel boyutlardaki yaratıcı kapasitenin ve taşralı bir profesörün kısıtlı tikelliğinin varoluşçu da denebilecek diyalektik sınırlarındayız.