Heliogabalos‘un kıyıcılığı garip bir ritme göre gerçekleşir. Bu sırra ermiş adam her şeyi sanatla ve iki kopya halinde yapar... Jestlerinin her biri iki ağızlı bıçak gibidir: Düzen, Düzensizlik / Birlik, Anarşi / Şiir, Ses kakışımı / Ritim, Uyumsuzluk / Büyüklük, Çocukçalık / Yüce gönüllülük, Kıyıcılık. Fakat Heliogabalos‘un tanrısına bağlılığı, tören ve tiyatro tutkusu, hiçbir durumda ve zamanda, Kara Taş‘ın kendisine layık bir eşle evlendirilmesi olayındaki kadar çarpıcı biçimde kendini göstermez... Helogabalos‘un bütün yaşamı, eylem halinde anarşidir... Aynı zamanda, çelişki ve düzensizlik ülkesinde anarşinin uygulamaya konmasıdır. Ve anarşi de, Heliogabalos‘un onu vardırdığı noktada, gerçekleşmiş şiirdir. "Bu kitabı Mesih‘in çağdaşı Tyanalı Apollonius‘un yaşayan ruhuna ve geçip gitmekte olan şu dünyada hala kalmış olabilecek bütün gerçek aydınlanmışlara ithaf ediyorum; ve derin güncellik-dışılığını, maneviliğini, yararsızlığını iyice belirtmek için de onu anarşiye ve bu dünya uğruna verilen savaşa ithaf ediyorum."
