Tanzimat dönemi eserlerine baktığımızda ‘’ahlaksız kadın’’ tiplemesinin azımsanmayacak sayıda esere konu olduğunu görmekteyiz. Bu kadınlar, erkekleri yolundan saptıran ve kötü gözle bakılan kadınlardır. Tüm bunlara karşın Ahmet Mithat Efendi, döneminin yazarlarından ayrılarak bu bakış açısını değiştirmek isteğinde olduğu Henüz 17 Yaşında adlı eserini kaleme almıştır.
Yazıyı halkı eğitmek için bir araç olarak gören Ahmet Mithat Efendi, bu eseriyle kadınlara farklı bir bakış açısı sunar. O kadınlardan birisi de kitapta bahsedildiği üzere geneleve düşmüş olan 17 yaşındaki Kalyopi’dir. Şu tek cümle, ona karşı kötü bir bakış açısı geliştirmeye yetecek büyüklükte bir cümle oluyor fakat ardındaki öyküyü bilmiyoruz. Onu, oraya getiren sürece şahit değiliz. İşte Ahmet Mithat Efendi; bu bakış açısını kırmayı, görünenin arkasındakini de görebilmeyi, ön yargıyı bir kenara bıraktırmayı amaçlıyor.
Günümüzden yüz kırk yıl önce yazılmış olan bu kitap, dönemini aydınlatacağı gibi günümüz toplumunun düşünme tarzına da ışık tutacak niteliktedir. Kitap karakteri olan Ahmet, genelevdeki Kalyopi’ye bir ‘’merhamet’’ beslemiştir ve kitabın sunuş kısmında bahsedildiği üzere, denilmelidir ki ‘’Acının hissi, kökünü dinden alan bir ahlakın önüne geçer.’’