Sözler ve Alıntılar
Artık yalnız değildim.
Ve bu yeterliydi.
Bu her şey demekti.
Sayfa 48Kitabı okudu
Kapıyı kapat. Büyük bir şey yap.
Sayfa 128Kitabı okudu
“Tanrım, her şey bu kadar berbat hissettirmeyi ne zaman bırakacak?”
Sayfa 75Kitabı okudu
Ve beni korkutan şeyi yapmak, iyileşmemin tek yoluydu.
Sayfa 93Kitabı okudu
“Mektubunda bana ne dediğini hatırlıyor musun? Aşkımızın da senin mirasın olduğunu?” Gözyaşlarım akmaya başlamıştı ama her nasılsa dudaklarımda bir gülümseme belirdi.
“Bu şarkılar, onlar bizim mirasımız. Onlar biziz. Aşkımız. Sen ve ben.”
Sayfa 94Kitabı okudu
En çok acı çeken benmişim gibi hissetmek kolaydı. Acının büyük bir kısmının, kocaman bir lokmanın benim boğazımdan geçtiğine, diğer herkesin ise sadece küçük lokmalar çiğnemek zorunda kaldığına inanmak.
Sayfa 101Kitabı okudu
Küçük umut kırıntıları ortaya çıktığında onları yakalayıp tutmanız ve onlara bir gülümseme vermeniz gerekirdi. Yoksa ne anlamı kalırdı ki?
Sayfa 85Kitabı okudu