Sözler ve Alıntılar
Eylül'dü, arada Ağustos ve Ekim gibi günler yaşadığımız geçici bir Eylül. Nereden geldiğini hatırlatan günler ve nereye gittiğini unutturmayan geceler.
Grogan'daki uzun gecelerimizden biri gibiydi sanki, kilitli kapının ardında başbaşaydık. Ölen insanlar vardı, çevremizde kıyamet kopuyordu ama bütün bunlara rağmen kolay bir geceydi, hatta hafif bile denebilir. Sohbet akıcıydı, arada kesildiğinde de uzun sessizlikler oluyordu.
Yaptığım ve yapmamış olmayı dilediğim ya da yapmış olmayı istediğim ama asla yapamayacağım şeyler var. Ama değiştirmek mümkün olsaydı hiçbir şeyi değiştirmezdim. Bu da iyi bir şey çünkü zaten değiştiremezsin değil mi?
Birçok kere ne muazzam bir egon var ki demişti bana, bu kadar acımasız olabiliyorsun kendine. Neden bu kadar yüksek standartlar koyuyorsun? Sen kendini ne zannediyorsun? Dünyanın etrafında döndüğü bok mu?
Yani değil miyim, dedim.
Sen yalnızca bir insansın, dedi. Yalnızca bir alkolik.
Bu kadar mı?
Bu kadarı yeter dedi.
Yıllar önce Vince Mahaffey adında yaşlı bir polis, birisi para verdiğinde ne yapmam gerektiğini söylemişti bana. "Al" demişti, "teşekkür et ve cebine koy. Başında şapkan varsa hafifçe selam da verebilirsin."
Yeryüzündeki köktendincilerin ortak tek bir şeyleri varsa o da kendileri el atmadan Tanrı'nın bir şey halledemeyeceğine olan inançlarıdır. Tanrı'ları sonsuz güçlüdür ama nedense onların yardımı olmasa bir şey beceremeyecektir.
Hayatımın hikâyesi, daima bir gün geç, bir papel eksik.