Hitler'in Filozofları
Yvonne SherrattEn Eski Hitler'in Filozofları Sözleri ve Alıntıları
En Eski Hitler'in Filozofları sözleri ve alıntılarını, en eski Hitler'in Filozofları kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
1943'te bir kış günü Münih Üniversitesi'ndeki amfide Leibniz'i anlatıyordu. Leibniz'in şeytanın yüce gönüllü bir Tanrı'yla birlikte varolabilmesine dair görüşleri onu Huber için çekici kılıyordu. Huber, Leibniz'in peşinden giderek kötülüğün bu mükemmel dünyada bir kusur olduğunu, güzel bir konçertoda yanlış çalınan bir nota olduğunu söylüyordu.
Celan soykırım sonrası travmadan muzdaripti ama Heidegger' in davetinin büyük bir özür anlamına geldiğini sanıyordu. Bu nedenle 25 Temmuz 1967'de filozofla buluştu ama soğuk bir sessizlikle karşılanmıştı. Şair Todtnauberg'teki ziyaretçi defterine şu sözleri yazmıştı: "kalbime doğacak bir sözcüğün umuduyla pınarın üzerindeki yıldıza bakıyorum". Bu söz hiçbir zaman gelmedi. Celan bu buluşmadan kısa bir süre sonra kendini Seine Nehri'ne atarak intihar etti.
Adorno'ya göre şeytani rejimlere kanmamak için en önemli yol görünüşe aldanmadan eleştirel bir gözle düşünme cesaretiydi.
1960'lı yıllarda radikal öğrenciler gösterilerinde Adorno'yu hedef tahtası yaptı. Samuel Beckett'e yazdığı bir mektupta şöyle diyordu: "Aşırı sağcılar tarafından birdenbire saldırıya uğramak şaşırtıcı bir durum." Ancak işler giderek kötüleşiyordu. Adorno sürekli takip ediliyor ve saldırıya uğruyordu. Bir gün bir grup kız öğrenci ders verdiği platformun önünü kesti. Üstlerini ve sutyenlerini çıkartarak onu çıplak göğusleriyle utandırmaya çalıştılar. Adorno bu politik aşırılığın hala dehşetini üzerinde hissettiği Nazizm'in zorbalık zihniyetine benzerliğinden korkuyordu. Düşüncesizce yapılan bir sataşmanın sonuçları trajik oldu. Adorno da tıpkı Benjamin gibi dağlara kaçtı. Orada tıpkı yıllar önce Nazilerden kaçarken Benjamin'e olduğu gibi kalp çarpıntıları yaşadı ve 6 Agustos 1969 da kalp krizi geçirerek altmış beş yaşında hayata gözle rini yumdu.
En zalim rejimlere eleştirel gözle bakamayan insanların görüşleri ne derece değerlidir?