Hz. Hamza
Ahmet Cemil AkıncıSözler ve Alıntılar
Nihayet Hamza'nın (r.a.) doğumundan üç ay sonra, 571 yılının Nisan ayının yirminci (Rebiülevvel'in on ikinci) Pazartesi günü geldi.
Hazreti Âmine de bir oğlan doğurdu.
Abdülmuttalib, O'nun adını Muhammed (s.a.v.) koydu.
Başta Hazreti Allah (c.c.), Peygamberinin en büyük koruyucusuydu.Sonra Ebu Talib ile Hazreti Hatice geliyorlardı.
O anda kucağında tuttuğu Hamza'nın (r.a.) garip bir ses çıkardığını duyarak baktı ona.
Hamza (r.a.), üç aylık çocuk, Süveybe'nin kolları arasındaki Hazreti Muhammed'e (s.a.v.) dönmüş gülümsüyordu.
Yerde ve gökte ne kadar yaratılmış varsa saadetlerinin sınırsızlığı içindeydiler.
Hakikaten, o ansızın yumuşayan Hazreti Muhammed (s.a.v.) gitmiş, yerine, her tarafından nur saçan bir heybet gelmişti.
Dostun uzattığıyla,
Doyan mide değildir,
Hasret çeken gönüldür…
Doğruydu, Hazreti Muhammed'e (s.a.v.) açıkça sataşılmıyordu ama, diğer Müslümanlara akla durgunluk veren işkenceler yapılıyordu.