Şöyle ki, ibadetlerin sağlık açısından bir incelemesi niteliğindeydi kitap. Elbette hepimiz bazı yararlarını biliriz, en basitinden namaz kılmak secdeden dolayı beynin ve o bölgedeki organların kanlanmasını, yani beslenmesini artırıyor. Bunun gibi namazın birçok faydası var, orucun da. Evet var, ama burada asıl dikkat edilecek noktayı kaçırmamak gerektiğini düşünüyorum. İbadetin böyle faydaları var diye mi ibadet edeceğiz, yoksa Allah rızası için edip de bunları yan gelir olarak mı göreceğiz? Rasim Özdenören'in müslümanca düşünme üzerine denemeler kitabında, inanmanın diyalektiği bölümünde tam da bu konulara değiniyordu:"Niçin domuz eti yemiyorsunuz? Haram olduğu için mi, yoksa domuz etinden hoşlanmadığınız veya onu sağlığınıza zararlı saydığınız için mi? Yoksa bizim toplumumuzda şu veya bu sebeple domuz eti yemek geleneklerimiz arasında yer almadığı için mi?" bu şekilde başlayan ve enfes bir şekilde devam eden bir bölüm, okumanızı tavsiye ederim. Ben şahsen, bu hususun varlığıyla çok geç tanıştım, yani, :) henüz 17 yaşına girmemiş olmamı göz ardı edebiliriz, çünkü okuyan bir insan her zaman daha sorumludur. Herkes bilgisi ölçüsünde mükelleftir. Ben de daha erken karşılaşmış olmayı isterdim bu konuyla, çünkü ibadetlere ve amellere bakışımı büsbütün değiştirmeye yetti. Bu kitabı niye beğendim? Çünkü benim ibadetlerin anatomik yönü hakkındaki hayretimi artırdı. Fizyolojimize uygunlukları... Efendimizin şu duasıyla bitirmek istiyorum: "رب زدني فيك تحيرا" yani, Rabb'im, senin hakkındaki hayretimi artır...
