Sözler ve Alıntılar
Devrim için çabalayan emekçiler, en büyük üretici güçdür. Öte yandan yeni toplumu kuracak sınıf, ancak ve ancak devrim için ayağa kalkmış olan sınıftır.
Sayfa 38 - Nokta Kitap YayınlarıKitabı okudu
Devrim yalnızca yönetici sınıfı devirmenin başka bir yolu olmadığı için değil, fakat aynı zamanda onu deviren sınıf ancak bir devrim içinde kendisini geçmişin birikmiş tortularından temizleyebileceği ve böylece toplumu yeniden kurabileceği için de zorunludur.
Kaypakkaya’yı diğer devrim öncülerinden ayıran temel görüş farklılıklarından birisi, ordunun ve Milli burjuvazinin ilerici olduğu savını elin tersiyle itmesi olmuştur.
Ülkemizin tarihsel, toplumsal ve ekonomik koşulları, Türkiye’de parlementarizmin başından beri “kaba ve uydurma” olmasına yol açmıştır. Türkiye’de yarı sömürge, yarı feodal yapıdan dolayı zayıf bir burjuvazi mevcuttur. Zayıf burjuvazi, iktidarını koruyabilmek için daima kitlelerin mücadelesini koruyabilmek için daima kitlelerin mücadelesini zorla ve şiddetle ezme yolunu seçmiştir; daha doğrusu o, varlığını ve iktidarını korumak için buna mecburdur. Öte yandan, ülkemizde iktidara zayıf burjuvaziyle birlikte feodalizm döneminin kalıntısı kudurgan toprak ağaları sınıfı da ortaktır. Bu sınıf, feodalizmin kanunu olan sopayı ve cebiri, burjuva demokrasisinin yerine geçirmek için sürekli bir çaba harcamaktadır. Çünkü tutarlı bir burjuva demokrasisi, feodalizmin menfaati ile çelişir. Bu iki nedenle, Türkiye’de burjuva demokrasisi, başından beri, Kemalist iktidar dönemi de dahil faşizan ve feodal bir karakter taşımaktadır.
Mao
Önce, maddenin her türlü hareketindeki çelişkide, bir tekillik vardır. İnsanın madde üzerinde olan bilgisi, maddenin hareket biçimlerinin bir bilgisidir; çünkü dünyada hareket halinde maddenin dışında bir şey yoktur ve maddenin hareketi belli biçimler halinde olur. Maddenin hareketinin her biçimi gözden geçirilirken, hareketin diğer biçimleriyle olan ortak noktaları dikkate alınmalıdır. Ama asıl önemli olan ve şeyler üzerinde bilgimizin temelini oluşturan, maddenin hareketinin özel noktalarını hesaba katmamız gereği, yani hareketin bir biçimi ile öteki biçimleri arasındaki nitelik farkıdır. Ancak bunu hesaba katmakla, şeyler arasındaki ayrılıkları fark edebiliriz. Hareketin herhangi bir biçimi, içinde kendi özel çelişkisini taşır. Bu özel çelişki, o şeyi bütün öteki şeylerden ayıran özel niteliği oluşturur. İşte bu, iç nedendir ve buna, şeyleri birbirinden farklı yapan, çeşitliliğin esasıdır da diyebiliriz.
kemalist ideolojinin tek kutuplu, baskıcı ve pasifize edici bürokratik yapısı, halkın Osmanlı dönemindeki gibi tebalaştırılması ve benzeri birçok noktada eleştiriler yoğunlaşmaktadır. kimi yazılarında Kaypakkaya, sistemi faşizmle özdeşleştirir ve birçok devrimci hareketin aksine, Kemalist ideolojinin solcu bir karakterinin olmadığı görüşünü savunur. Bu noktada Deniz Gezmiş ve Mahir Çayan'nın ulusalcı eğilimlerini tamamen yadsımakta, enternasyonalizmi ulusalcılığın yerine koymaktadır.