“Kimbilir belki bu kadar sevmezdik birbirimizi
Uzaktan seyretmeseydik ruhunu birbirimizin
Kimbilir felek ayırmasaydı bizi birbirimizden
Belki bu kadar yakın olmazdık birbirimize...”
Asloan ne birlikte kitap okuyabilmek, ne yan yana oturabilmekti bir bahçede, ne sevmek ne de aldatılmamaktı.
Aslolan hayattı, hayat!
Ve o hayatın ortasından, içtenlikle ve iyimserlikle seslenebilmekti sevgiliye...