Asloan ne birlikte kitap okuyabilmek, ne yan yana oturabilmekti bir bahçede, ne sevmek ne de aldatılmamaktı.
Aslolan hayattı, hayat!
Ve o hayatın ortasından, içtenlikle ve iyimserlikle seslenebilmekti sevgiliye...
“Nâzım içinde yaşadığı dünyayı beğenmiyordu ve onu değiştirmeye çalışıyordu. İnsanların eşit, paylaşımın büyük olacağı, kimsenin hakkının yenmeyeceği, sevgi dolu bir dünyanın peşinden gitmesine niye karşı çıkılıyordu acaba?”