Ne seri bir fırıldağın üzerinde dönüyoruz. La-yetenahinin(sonsuzluk) sinesinde bu ne uçuştur. Bu deveranı duymadan mantar kesilen bir ağaç gibi yıpranıyoruz. Nereden geldiğimizi bilmiyoruz. Fakat nereye gittiğimizi söylemeye hacet yok.
İnsan, parçası bulunduğu doğanın gösterdiği gülümsemelerle gülümseyen; gene o dönek annenin sert kızgınlıklarıyla üzülen, umutsuzlaşan, çabuk etkilenen güçsüz bir yaratıktır.
Sanki kudret eli, dünyaya getirdiği ne akdar gülmek varsa bunlardan en seçkin özetleri toplayarak güzellikte olanca yaratıcılığının üstünlüğünü bu yüze sığdırmış..