İnsan Nasıl İnsan Oldu
M. İlinSözler ve Alıntılar
Yaratan, Adem'e şöyle dedi:
- Çevrene kolayca bakabilmen ve dünyada her şeyi görebilmen için seni dünyanın ortasına koydum. Sen ne ölümsüzsün, ne de ölümlü. Ne yer yaratığısın, ne de gök yaratığı. İstediğin şekil ve varlığa girebilmen, kendi kendini yoğurman için seni böyle yarattım. Hayvan haline düşüp soysuzlaşabileceğin gibi, bir tanrı derecesine de yükselebilirsin. Hayvanlar, nasıl olmaları gerekirse öyle doğarlar melekler daha başlangıçta ilelebet olacakları gibidirler . Bir sen özgür iradenle gelişiyor, büyüyorsun... Sen kendi kaderini kendin yoğuracaksın .
– Söyle bakalım, der Sokrates, Klinias adındaki en genç delikanlıya, bütün insanların mutluluğu istedikleri doğru mu? Yoksa bu gülünç bir soru mu? Hatta bunu sormak bile budalalık olmasın? Mutlu olmayı kim istemez, değil mi?
– Herkes ister doğallıkla.
– Mutluluk nerededir? Zenginlikte midir dersin?
– Evet, zenginlikte.
– İyi, ama mutluluk yalnız
Pazar günleri kilisede vaaz veren papaz, "Sabredin, İsa da sabretmişti” derdi.
Sabır, sabır, hep sabır. İyi, ama sabrı hangi pazardan almalıydı? Ve niçin sabretmeliydi?
Herkesin umudu çocuklarındaydı. Belki onların kısmeti daha iyi olur, diyorlardı. Mezarlıkta mezarlar gittikçe artıyordu. Artık çocuklarının çocukları mezarda yatıyordu. Yaşamaksa hep ağırdı.
Köle, emeğiyle hem kendisini, hem de sahibini geçindirebilirdi. Ancak kölenin çok çalışıp az yemesi için sahibinin ona göz kulak olması gerekti. Böylece bir insan başka birini kendine canlı alet yaptı.
İnsanın boynuna, öküz gibi boyunduruk vuruldu.insan özgürlüğe kavuşmaya ve doğaya hâkim olmaya uğraşırken başkasının kölesi oldu.
Eskiden toprak, onu işleyenlerin ortak malıyken artık köle, başkasının mülkü olan toprağı işlemeye başlamıştı.Toprağı süren öküzler başkasının malı, topladığı ürün başkasının ürünüydü.
Eski Mısır'da, öküzleri süren köle şöyle bir şarkı söylerdi:
Ezin başakları öküzler!
Ezin başakları ki,
Ağanın ürünü olsun.
Bir gün gelecek, bir Yunan şairi "Zeus'un adaleti nerededir?" diye soracaktı. "iyiler acı çekiyor, kötülerse mutluluk içinde. Çocuklar babalarının günahları için cezalandırılıyor. İnsanların arasında kalan tek tanrıya, Umut tanrısına yalvarmak kalıyor yalnız. Bütün tanrılar Olymposa çekildiler.”
Zaman olur günler birbirine benzer, hayat ırmağı öylesine ağır akar ki, durmuş gibi görünür. Derken bir fırtına çıkar, bir de bakarsınız her şey değişir, alışılmış bozuk düzenden eser bile kalmaz. Günler değil, saatler bile her şeyi değiştirir, taş taş üstünde bırakmaz geçmişten. Öyle zamanlar olur ki, yüz yılda dünya bin yılda değiştiğinden daha fazla değişir.
Yeni zamanlara yeni türküler gerekti..