" Okurken vazgeçmeyi düşünen insanlar , aslında okumayı bilinçaltında bitirmiştir. Okumaya devam edenlerin durumunu ise kararlılık ve inanç kelimeleri özetler. Okumada başarılı olan çoğu insan, gençliklerinde okumayı ve başarmayı öğrenmişdir."
Bir baba, bebeğini sevmek için havaya
atar. Ancak bebek havada güler de
güler. Sanki “bir daha at”der. Bilir ki
babası onu tutacak.
Bunun adı güvendir.
Evvel zamanda çok kuraklık olur. Ahali
yağmur duasına çıkmayı kararlaştırır.
O gün katılanlardan, sadece bir kişi
elinde şemsiyesi ile gelir.
Bunun adı inançtır.
Okuduğu bütün kitaplardan en güzel
cümlelerin altını çizerdi. Her sohbette
dinlediği hikayeleri iyice ezberlerdi.
Bütün bunları en sevdiklerine
anlatmak için can atardı. En büyük
mutluluğuydu bu. Bunun adı değer
vermek, paylaşmaktır.
Eşek, deveye bakar; onda boy var.
Geyiğe bakar, boynuz var. File bakar,
hortum var. Ata bakar, nam var. Sonra
“Bütün bunları bulup, kulaktan da
olmak var.” der.
Bunun adı şükretmektir.