Sözler ve Alıntılar
Mustafa Kemal Atatürk
Adam yetiştiren adam da çiçek yetiştiren adamın hisleriyle hareket edebilmelidir.
Güzel sözcüğü nerden gelir, bir düşündün mü? Gözle ilgili, göze ilişen, göze hoş görünene göz-el, güzel diyoruz. Çoğu diller güzellik kavramını görme duyusuna bağlarlar. Kimi dillerde bu kavram insanın bazı ilkel eğilimlerinden doğmadır. Farsça dilber göze değil, gönüle çevriktir, Cermen dillerinde schön parlaklık gösterir, onun akrabası bir sözcük beyaz at anlamına gelir. Bir ulusun görüş kaynağına varmak, düşüncesinin özünü kavramak için onun güzellik anlayışını izlemekten daha aydınlatıcı bir yol tutulamaz.
Sayfa 20
"Tanrılar vermez insana bütün güzel, iyi şeyleri boy, pos ve akıl ve söz ustalığı toplanmaz bir adamda..
Tanrı kimine güzellik vermemiştir ama bakarsın bir konuşur, bütün gözler ona döner, ölçülü sözleriyle sevdirir kendini halka, bakarlar ona her geçtiği yerde Tanrı gibi. Kimide güzellikten yana Tanrılara benzer ama, Bir konuşması vardır, berbat mı berbat. Sende öylesine işte, bir Tanrı gibi güzel, aklından yanaysa,fukara mı fukara."
Homeros
Sayfa 14 - Türkiye iş Bankası kültür yayınları
İnsan kızı diye bir sözcük pek yok, erkeğin dokunmadığı kadına da kızoğlan kız diyoruz, sanki insanlık özünü bozmadan taşıyan canlı varlık daha çok oğlanmış gibi.
Montaigne
...insancı davranış iki aşamalıdır sanıyorum: birincisi çizdiğin insan taslağını yaşamınla gerçekleştireceksin, ikincisi o insanı söyleyecek, anlatacaksın ki başkaları da onu benimseye bilsin. Şimdi aç Montaigne'i oku, canım Türkçesinden oku. Diyeceksin ki: Montaigne kendini söylemiyor, sayfalar dolusu eski Romalıların, Yunanlıların sözlerini aktarıyor. Kendisini derken, onları eleştirip duruyor. Öyle, ama kendini söylemek ne demek? İnsan bu dünyada tek başına değildir. Konu insanın kendisi de olsa, çevresiyle bir alış verişte anlatacak insan kendini.
Sayfa 95
Ama ölüm var biliyordum, günün birinde ben yokum. Ne Çıkar? Zeytin ağacı da kurur gider, bir çekirdeği vardı, toprağa düşer, sıcacık toprak çatlatır çekirdeğin kabuğunu, başka ağaçlar biter, binlerce dal, milyonlarca zeytin. Evet, tanrılar yaratmıştım kendime. Ben değilim ki ana toprağı gebe bırakan, benim kadınım var, sararım onu kollarım bacaklarımla, akıtırım içine bir dalganın köpüğünü, o da bir canlı doğurur bana. Yalnız ben değil ki, öyle oluşuyor hayat
...
