Jar
Kemal VarolSözler ve Alıntılar
Bir kere yanan el, artık alışırdı ateşe. Bir kere yandıktan sonra olsa olsa kül olurdu insan.
İnsanın her yeri sapır sapır yaşlanırken bir tek dili dinç kalırdı.
Şarkılar kendi nağmesini değil, herkesin içindeki eski bir yaranın hikayesini dile dökerdi.
Gerçek denilen şey, biraz olsun yalana selam vermeliymiş onun nazarına göre. Zaten aslına bakılırsa bir hikayenin kendi başına doğruluk payı olmazmış hiç. Ama bütün hikayeler birbirini tamamlar tamamlamaz, gerçeğin kendisi şıp diye çıkarmış orta yere.
Ben başkalarının hikayelerindense kendi hikayemize inanıyorum...
Bunca kederden bir merhamet çıkması gerekiyordu. Ama benim payıma nefret düştü.
Allah'ın onca kelimesi gökyüzünde salınıp dururken onlar yuttukları harfleri nefret kokan bir nefese döktüler.