Sözler ve Alıntılar
Dil û eqil, divê ku hevdû temam bikin..!
Dîrokzan Turgut Akpınar, di berhema xwe ya bi navê “ Di dîroka tirkan de îslamîyet “ ê de , qala girîngîya şerên pîroz ( cîhadê ) dike û wiha dibêje : “ Tirkan piştî ku îslamîyetê pejirandiye ; ew jîyana wan ya koçber û talankar ziviriye şerên pîroz ,ango cîhadê . Piştî demekê bi sedema talanên tirkan , li welatên îslamî aciziyek dertê û xelîfe bi destê alimê maverdî ji siltanê tirkan re nameyekê bi rê dike û nerazîbûna xwe nîşan dide .
Li ser vê nerazîbûnê, Mîr Tuğrul dibêje : Leşkerên min pir in û ev welat têra wan nake . Dibe ku leşkerên min ji birçîtîyê wisa dikin û tevgerên xirab nîşan didin. Lê tiştek ji destê min nayê.”
Di nav riya çavkanîyên aborîya tirkên koçber de talan cihekî girîng digre..
Girîngiya van talanan di nivîsên “ Orhun” de jî hatiye nivîsandin.
Xanên tirkan; şerên li derveyî welat riya têrkirina gelên xwe yên birçî dîtine û ev şerên ha, ji bona wan bûyê riya aboriya wan.
Mîrê selçukiyan dibêje ku : “ Di riya xwedê de cihadê bikin û xanîmetan ji xwe re hildin.”
Hallac di navbera salên hîcrî 270-272 an de diçe mekkê ûli wir di hewşa mizgeftekê de, salekê ( ji bilî pedivîyên xwe yên mecbûrî) ji cihê xwe ranabe û nalive. Xwarina wî, her roj du qurt av û perçeyek nan bûye.
Ne baran û ne jî tavê, qet wî aciz nekirîye lewra wî wisa bawer dikir ku bi rîya paqijî û zelalîyê, mirov dikare xwe bigihîne xwedê.
Mirov dikare bi hêza xwe hestên xwedbîn dahf bide alîyekî û bigîhîje delalîyê. Di vê domanê de divê dil jê re rêzanîyê bike. Waswas çavê dil diqerimîne û nezanî jî mirovan xwedê dûr dike
Li gor nêrîna hallac: “ Beyî ku mirov li hember pûtan têkoşînê bike, divê ku mirov xerabîyên xwe yên hûndirîn paqij bike û ev yek, êdî girîng e. Lewra berî her tiştî divê ku em azweriyên xwe ji holê rakin.”
Hallac dibêje ku :” Li bajarekî ku ji te zêdetir hewcedarê xwarinê hebin, divê ku tu xwarinê nexwî; Ev tewekûl e. Yên ku baweriya xwe bi xwedê tînin, bi tenê ji bona bidestxistina pêdivîyên mirovên din,dikarin bixebitin.
Mirovê kû di têkîliyên maddî de girêdayî bimîne êsîr e.
Divê mirov ji madde derbas bibe û bikeve nav dinya wateyan.