Yaşamımı değiştirecek bir şeyler yapmak, çok çalışıp işimde ilerlemek, yazı yazmak, hatta aşk yapmak için gerekli irade gücünü bulamıyorum kendimde. Bana ne oldu bilmiyorum.
Ölü şeylerin kıyılarına burnunu sürten anlamsız işler gelgiti, hiçbir iklime girmeyen, bizi hiçbir yere götürmeyen, bizden olanaksız olan dışında hiçbir şey istemeyen bir varoluş.
Elimizde iki çözüm olanağı var: Ya bizi mutlu eden suç, ya da mutsuz olmamızı engelleyen ip. Size soruyorum sevgili Thérèse, hiç duraksayabilir miyiz, ve bununla savaşmak için sizin küçük beyniniz nasıl bir uslamlama bulabilir?