İç dünyanı arındırmak için sessizliğin, yanlızlığın kucağında uyuyabilirsin, ama hayat uyanık olanları sever. Çok fazla olmasa da gönül şenliği olacak dostların ve arkadaşların bulunmalı etrafında.
Oysa ben günün her anında yanlızlık bestesi çalar, toprak tenimden ayrılırken deniz gibi kokar, semanın her rengi bulaşan ellerimle mutluluğu sahipsiz rüzgarların sesinde arardım.
Sanırım susmak, yürekte başlayan savaşın beyinde devam etmesi neticesinde bir türlü galibi belli olmayan bir mücadeleydi.Hem de çok kanlı ve gürültülü bir mücadele...