Kalabalıkta Yüzler
Valeria LuiselliSözler ve Alıntılar
“Bu koca evde yazı yazabileceğim tek bir
Köşe bile yok. Çalışma masam bebek bezleri,
Oyuncak arabalar, transformers oyuncakları,
Biberonlar, çıngıraklar ve henüz ne olduklarını
Anlayamadığım neslelerle dolu. Ufacık şeyler
Her yanı kaplıyor, Salona geçip bilgisayarımı
Kucağıma alarak koltuğa oturuyorum.
Ortanca salona geliyor:
Ne yapıyorsun anne?
- Yazıyorum
Kitap mı yazıyorsun?
- Sadece yazıyorum..”
“Romanlar uzun solukludur. Romancılar
Öyle olmalarını ister. Kimse tam olarak
Ne anlama geldiğini bilmez, ama herkesin dilindedir işte: uzun soluklu. Bir bebeğim ve ortanca bir oğlum var. Nefes aldırmıyorlar bana. Benim yazdığım her şey kısa soluklu.
Öyle olmak zorunda.
Soluklanacak yer az burada..”
“Açıklama yapmaktan daha çok yoran başka bir şey yok beni.”
O şehirde sürekli ölürdüm.
Sayfa 89
“Hastalık böyle bir şey işte: Kişinin yerini kendisinin hayaleti alıyor.”
“…insanlar başkalarının afaki ölümlerini fark edemeyecek kadar meşguldür kendi hayatlarıyla.”
İki tür insan vardır: Öylece yaşayıp gidenler ve hayatlarına biçim verenler.
Sayfa 27