Bazen beyaz bir sayfaya dokunur kalem. Bazen ,içli bir kalbe. Bazen de sırra.. Bu dokunuş bir perdenin belki bin perdenin açılışıdır. Çevremizdeki olaylar bize bin bir fiske ile dokunurken bizim kayıtsız kalmamız düşünülmezdi. "Kalpten kalbe yol vardı". demiş atalarımız. Bu yoldan yürüyüp aradaki madde engelini, cisim tünelini geçer ve diğer kalbe ulaşır yüreğimiz. İşte böyledir olayların gizemli akışına kurmak yürekleri... Bir kıpırtı, bir zil sesi, bir tıkırtı bizi uyandırır gaflet uykumuzdan. Ve sabaha erken açılır gözlerimiz. Gecenin mahmurluğundan silkinip ulaşırız gündüze.
