Karanlıkta Kahkaha
Vladimir NabokovSözler ve Alıntılar
Son
Bir süre sessiz ve kıpırtısız kalmalıyım, sonra şu parıltılı acı kumsalında ağır ağır o mavi, masmavi dalgaya doğru yürümeliyim. Mavilik nasıl da müthiş bir mutluluk. Maviliğini ne kadar mavi olabileceğini hiç bilmemişim. Yaşamayı da amma yüzüme gözüme bulaştırdım. Artık her şeyi biliyorum.
Sayfa 222
Yüreği hiçbir zaman bu kadar kara, kederli olmamıştı.
Sayfa 179
“Öleceğimi bilsem ona bakmaktan vazgeçmezdim.” diye düşündü.
Sayfa 35
Aşk, ondan yana döndüğünde parıltısını kaybediyordu sanki.
Sayfa 10
Ben şurada deliriyorum, kimsenin haberi yok. Elimden bir şey gelmiyor, uğraşsam da boşuna…
Sayfa 9
Herhangi bir acı ya da hayret içermeyen bir duyguydu bu. Yalnızca önünde beliren karanlık, kocaman, ama pürüzsüz ve sessiz bir şey üstüne üstüne gelen.. Düşsel, çaresiz bir uyuşukluk içinde oracıkta kalakalmıştı, üstüne üstüne gelen karanlıktan kaçmayı bile aklından geçirmiyordu.
Sayfa 170