Bir şehrin ne kadar çok binası yıkılırsa insanı o kadar duyarsızlaşır. Yaşanmışı hor görmektir yıkmak. Yüzleşmeyi, öğrenmeyi, hissetmeyi, paylaşmayı reddetmek... Değiştirmeyi anlamaya yeğlemek.
İnsan en çok ağlarken insan olur."der Feylosof Yusuf.
"Gözyaşı insanın özüdür. "
...
Bakışlarını mızrak gibi karşısındakinin gözlerine saplar.
İşaret parmağını sallayarak devam eder.
"İnsanoğlu ağlarken sezer görevinin hayatı sürdürmek olduğunu.
Ve her zamankinden derin nefes almaya başlar.
Ağlarken iç çekmenin nedeni budur."