Kaygıdan Umuda Varoluşun Renkleri
Vefa TaşdelenSözler ve Alıntılar
"İnsanın absürtten kurtuluşu, adım adım anlamın aydınlık dünyasına doğru yaklaşması, kendi içinde, kendi gönlünde gerçekleşir..."
"Gerçekte, nerede kendi kendimeysem, orada yalniz kendi kendime olmadiğımı kesinlikle biliyorum. En yüksek özgürlük, kendini özgür zaman içinde dünyadan bağımsız ve aşkın varlığa, en derin baglılık olarak bilebilir.
Bu özgürlük kişiyi, Tanrı dışı erklerin güdüm ve otoritesinden bağımsız kılar. Özgürlüğün yitimi, kişi ile Tanrı arasındaki bağın da kopacağı anlamına geldiğinden, özgürlük yoksunluğu onu sözü edilen erklerin güdümüne terk eder.."
"İnsan, kendi özünü oluşturabilme özüyle dünyaya gelir. Bu öz, özgürlüktür. O, özgürlüğü ile her an kendi varoluşunu seçecek, nasıl bir kişi olacağına kendisi karar verecektir. Şöyle de diyebiliriz: İnsan, insan olmanın potansiyeli içinde doğar; ancak nasıl bir insan olacağına kendisi karar verir, kendi insanlık özünü kendi varoluşu ile doldurur..."
Şu halde ölümcül hastalık, bedenin değil, benin ve ruhun bir hastalığıdır. Bu hastalıkla kişi sonsuzluğa olan inancını kaybeder. Böylece benliğindeki sonsuzluk öğesi etkinliğini yitirir, sonlu içinde sınırlanır. Benliğinde sonsuzluk öğesini barındırmayan, sonlu ve sonsuzun sentezini başarılı bir şekilde kurarak "an'da varoluşa gelmeyen kişi umutsuz, bedensel olarak olmasa bile ruh ve benlik olarak "hasta" bir kişidir..."
"Kierkegaard, Kaygı Kavramında benlik ve varoluşa ilişkin görüşlerinin çıkış noktasını oluşturacak temel bir konu üzerinde, insanın bir sentez olduğu konusu üzerinde durur. Buna göre insan, ruhun ve bedenin, sonlunun ve sonsuzun, özgürlüğün ve zorunluluğun sentezidir,. Sentezle birlikte, insan salt bir organizma olmaktan çıkarak varoluşun en yüksek amacı ve anlamı durumunda olan benlik hâline gelir..."
Kierkegaard, yaşadığı çağı tutkunlarını yitirmiş bir çağ olarak görür."çağımızın tutkudan yoksun bir akıl ve düşünce çağıdır".der. Bu çağda bilim ve tefekkür uğruna tutkular yok edilmiştir. Ve insan bir akıl ile zihin varlığı olmadan önce bir tutku varlığıdır.
"Kişi, varolmaktan vazgeçtiğinde, dünyadaki ontolojik varlığı ortadan kalkar..."