Soğuğu da duyduğu yoktu. Ter içinde yapış yapıştı. Terledikçe toprağa, şimdi babasından başka birşey olmadığına iyice inandığı toprağa karıştığını, topraklaştığını hissediyordu.
"Baba" diye inledi; "Baba...Babammmmmm..."
"...bir Bozkurt peydahlanmış bir dağın doruğunda. Bozkurt da Bozkurtmuş hani, vay ne Bozkurt ki ne Bozkurt... Şimdilerde pek görünmüyorsa bir hikmeti olmalı, bakarsın ummadığın bir zamanda görünüverir."