Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Kıran Resimleri
İnci AralEn Yeni Kıran Resimleri Yorumları ve İncelemeleri
En Yeni Kıran Resimleri sözleri ve alıntılarını, en yeni Kıran Resimleri kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
112 syf.
·
Puan vermedi
Kıran Resimleri; düğünlerini, cenazelerini, yoksulluklarını ve umutlarını paylaşan insanların, kışkırtmayla kan dökecek, komşusunu yakacak hale getirildiği 1978 Kahramanmaraş katliamını anlatıyor.
Yani bu nasıl yorumlanır bilemedim ki ben şimdi;
Gözü tornavida ile oyulan kadınlar,
4 yaşında ağzına silahı dayayıp öldürülen çocuk,
8 aylık hamile kadının karnı deşilerek çıkarılan bebek,
Tecavüze uğrayan kadınlar....
Yaşanılanlara yaşı yetmediği için uzaktan da olsa şahit olamayanlar için acı bir anı defteri gibi, sarsılarak okudum ve çok derin iz bıraktı bende. Maraş Katliamının anlatıldığı bu eseri yazdıracak olaylar keşke yaşanmasaydı hiç ancak yaşandı ve var bu nedenle herkes bunu bilmeli ki bir daha yaşanmasın diye önüne geçilecek önlemleri birileri düşünsün.. Ve o acıları yaşayan insanlara en azından bir saygı duruşunda bulunulsun. Benim okumaya dayanamadığım satırları İnci Aral yazdı, daha da acısı birileri ne yazıkki bunları yaşattı ve daha da acısı bazıları bunu yaşatacak kadar vahşileşti. Sadece acı ve utanç hissettim okurken..
Kitap kısa kısa hikayelerden oluşuyor. Hikayeler kısa belki ama insanın içine işleyip canını yakıyor. Olayların çoğu kadın kahramanların dilinden anlatılmış. Maraş katliamı orada Alevi vatandaşlarımıza yapılan katliam acımasız muameleler anlatılmış. Orda onlar yapılırken insanların sessiz kalması anlatılmış. En çok işkenceyi gören maalesef yine kadınlar ve çocuklar. Anne karnından çıkarılan daha doğmamış bebekler tecavüze uğrayan kadınlar öldürülen çocuklar. Maalesef orda bir insanlık dramı varken herkes kör ve sağırı oynuyor. Kitapta hikayelerde bunların da eleştirisi yapılmış. Bunları birbirine yapanların mahalleli komşu olması daha acı. “Komşusu açken kendi tok yatan bizden değildir” diyen bir Peygamber ümmetinden gelip bunları okuyor olmak insana insanlığını sorgulatıyor. İnci Aral konuşamayanların dili olmuş ve anlatmış. Kalemi akıp gitmiş hikayeler acı dolu ve o acı okuyucuya öyle işleniyor ki okurken kendinizi çoğu yerde gözü yaşlı buluyorsunuz. Yaşananların tekrarlanması dileğiyle bitirdim kitabı.
19-26 Aralık 1978'i özetleyen müthiş bir eser. İnsanlığın nasıl bir gün de öleceğini, insanlığı içselleştirememiş varlıkların nasıl ölüm makinesine dönüşelebileceğini, her gün kapısını çaldığı, yemeğini, sofrasını paylaştığı, güvendiği insanların (!) yaşantıları farklı diye yaşamlarını nasıl yıktığını anlatan kitap.
Kayıplarına bile üzülemeyecek kadar çok şeyi kaybeden insanlar...
Bu kitap hakkında söylenebilecek o kadar çok şey varken söylenecek hiçbir şey yok aslında.
Kaybolup gitmiş olan onca şey bir kitaba, bir kaç söze ne kadar sığdırılabilirse sığdırmaya çalışmış İnci Aral.
Son olarak yazarın sözleriyle bitirmek istiyorum.
"...bütün çocukları ölmüştü. İşte o hâlâ yaşıyordu. Yaşıyor muydu? Kendi gövdesinin herhangi bir nesneden öte ne değeri olabilirdi artık. Gereksiz yere yaşayan bir şey. Şimdi bilmediği bir evde, yabancı bir odada, kendi yokluğunun, yıkıntısının adı konamaz derinliğinde yatıyordu ve belki de onun mezarı da burasıydı." sf. 33
112 sayfaya acıları,utançları sığdırmış İnci Aral. Cinnet geçirmiş! ve kendilerini inançlı! zanneden bir grup gözü dönmüşün, zamanında aynı kaptan yemek yeyip, aynı tastan su içtikleri komşularına, dostlarına reva gördükleri işkence ve katliam. İlk miydi? Hayır! Son muydu? Yine hayır!
İnsanı derinden etkileyen kısa kısa hikayelerden oluşan kitap 1978 yılı Kahramanmaraş olaylarını, o günleri yaşayan çoğu kadın kahramanların dilinden anlatıyor. Oldukça sarstı beni. Maraş Katliamı, 19 Aralık ile 26 Aralık 1978'de Kahramanmaraş'ta meydana gelen Alevi vatandaşlarımıza yönelik katliam. Resmi rakamlara göre yedi gün süren olaylar sırasında 120 insan öldürüldü. Din adına yapılan bu katliamı hangi din kabul eder? Bizler bu topraklar üzerinde yüzyıllardır birlikte kardeşçe yaşamadık mı? Bizler "yaradılanı severim Yaradandan ötürü" düsturu ile büyümedik mi? İnsanın gözü nasıl döner de din adına Allah'ın asla kabul etmeyeceği böyle bir sapkınlığın içinde yer alır. İnanın aklım almadı. Biz ki "Komşusu açken tok yatan bizden değildir" diyen bir peygamberin ümmeti isek komşu komşuya nasıl kıydı? Yaşananların üzerinden onca yıl geçmesine rağmen zulüm unutulmuyor sevgili dostlar. Sonuç olarak hepimize şu dünyadan bir avuç toprak kalacak altına girmek için. Kardeş gibi yaşamak varken kimler neden bizi birbirimize düşürmüş? Bu oyunlar hep oynandı bundan sonra da oynanacak maalesef. Bize düşen sadece sağduyulu olmak. O günleri merak edenler varsa her ne kadar kurgu da olsa yaşananlara dair fikir veriyor İnci Aral kitabı Kıran Resimleri'nde. İnci Aral ile yıllar önce Gaziantep'te tanıştım. Muhabirlik yaptığım dönemdi. Uzunca bir röportajın ardından sohbet etme imkanı da bulmuştum. Yazara hayranlığım o dönemden kalmadır.
112 syf.
·
Puan vermedi
Boğazım dugumlenerek okudum kitabı. Anlamaya çalıstım anlayamadım.Bu vahşet neden niçin? Nasıl bir kin!neden ? Tarihimizin yuz karalarından biri sadece maras KATLIAMI. İyi ki İnci ARAL var. Kitabı okumadım gerçek anlamda yasadım.
Aynı acılarla ağlayan aynı sevinçleri gülen insanların bir günde birbirine düşman kesilip birbirlerini öldürmesi. Kanlı Kahramanmaraş olaylarından insan manzaraları. Bir katliam kroniği. Vahşetin tam ortasında kadınlar.
80 ihtilâli ve kadınların acıları, öfkeleri, çırpınışları... Ve İnci'nin anlatımı... Çoğunlukla siyasal dönemleri hikâyelerinde ve romanların da ele alan bir yazar İnci ... Ve kesinlikle anlatımı her zaman insanda garip bir acı bırakıyor.. Kadınları, kızları çok güzel anlatıyor..
Nevzat Üstün öykü ödülü almış , kısa kadın hikayelerini anlattığı bir eser. Dönemin iç savaşını kadınların gözünden işliyor. Bolca dokundurmalar var kitapta.. Kadınların feryatları , kayıpları ... Sağı solu yok bu işin ... Acısı var , kayıbı var .. Yok olmuş aileler , evlat acısıyla yanan anneler , gençliğinin baharında, çocukluğunda ölen gençler var ... Hiç kabul etmeyeceğim , bir zamanlar aynı sofrada aynı ekmeği bölüşmüş insanları birbirine kırdıran düzeni ... Hiç affetmeyecegim , komşuyu komşuya kestiren , eski güzel günleri unutturan o acımasız , insanlık dışı hırsı ...
Her zaman her hikayede kadınlar acıyı yüklenen oluyor, yine yeniden anlıyoruz bu eserde de bunu.. İnci 'cim senden kitap okumak çok güzel :) İyi ki senin gibi bir KADIN yazarı var bu ülkenin...
#215339663
1982'de yayımlanmış. 1983 Nevzat Üstün Öykü Ödülü almış. 80 öncesi sağ-sol çatışmasında olaylara sol pencereden bakan öyküler içeriyor. Sağcı olarak nitelendirilen tarafın din ve milliyetçilik bahanesiyle solcuların evlerini basmalarını, evleri yakmalarını, ev sakinlerine yaptıkları tecavüz ve işkencelerini konu ediniyor. Yapılan zulüm karşısında devletin kolluk kuvvetlerinin çaresizliği veya işbirliğine değinilmiş. Her şeye rağmen hayatın devam ettiği, umut ışığının var olduğu hatırlatılmış.
O dönem için saldırıların tek taraflı gösterilmesi dönem gerçekliğini yansıtmamış. Kalem yazarın elinde olunca onun kurgu dünyasına bir şey diyemiyoruz. İhtilâlden iki yıl sonra bu konuları içeren öyküler yazabilmesi yazarın cesaretini ortaya koymaktadır.
Konular içinde eritilen siyasi söylemler kutuplaştırıcı değil birleştirici olmuş. Komşunun oğlunun, uzaktan gördüğü insanların yıllardır hiçbir husumeti olmamasına rağmen birilerine zarar vermenin mantıklı hiçbir gerekçesinin olmadığı her öyküde tekrar edilmiş. İhtilâl sonrası tarihi atılan öykülerde çekilen sancıların henüz dinmediği, yapanın yanına kâr kaldığı hissettirilmiş.
Eserdeki dokuz öykünün hepsi baş karakterin isminden oluşuyor: Şerife, Elif, Server, Saliha, Zeycan, Özdemir, Sultan, Ökkeş, Güher.