Sen ki
Düşümde beyaz güvercin
Bahçemde kızıl karanfil
Göz yaşımda kuğu
Gökyüzünde umudumsun
Sen ki
Antik hasretimsin
Yorgun yaşlı bedenim
Asırlardır beklediği
Mütevazı yolcu
Sen ki
Göğümsün gün veren
Düşüncemsin yön veren
Kanatsız düşünsün
Gülüşümsün.
İliklerime kadar duyumsadım
Yorgun çaresiz
Bir umut diyordum
Bir umut
Bildiğin tek şey vardı
Unut diyordun unut
Kolay mı sanıyorsun unutmayı
Şahide gerek var mı
Sevmekmiş senin de muradın
Ömrümün son deminde
Yüreğime tırnaklarıyla
Adını kazıyan kadın.