Büyük üstadı kaybetmenin acısını tarihe not düşme günüymüş bugün. Nuri Pakdil'i o Kudüs aşığını İslam'a bu güne kadar hizmet eden değerli bir insanı kaybettik. Değerini belki anladık belki anlamadık. Ama bu değerli yazarı onun yolundan gitmeden onun öncülüğünde bulunduğu davadan gitmeden yaptıklarının hakkını ödeyemeyiz.
İmzalattığım ilk kitap olan Klas Duruş'u okumak 10 sene sonra nasipmiş. Eseri bahçemizin klas duruşlusu, rahmetli dedeciğimin kıymetli dut ağacı ile fotoğraflamak istedim. Heybetli görünse de bizimle paylaştığı dut sayısı senede beşi geçmemiştir ancak can dedeciğimin sevgisi ile güzelleştiğinden hâlâ makamında süzülmekte.:)
Selâmün aleyküm kardeşlerim, şahit olduğum bir durumu sizlerle paylaşmak istiyorum.
Adam kirada kalıyor kaldığı eve 2 bin veriyor kendi evinden çok kötü olan evini 6 bine kiraya veriyor.
Allah rahmet eylesin,
Nuri Pakdil;
"Dâima, terazinin ibresi vicdandır. Artık, vicdan dışında hiçbir şey namusluluğu açıklayamaz: kazanımlarımızı tartsak tartsak bu terazide tartabiliriz ancak."
Klas Duruş kitabında burada şuna dikkat etmek lazım müslüman veya herhangi bir din demiyor belirli bir ırkıda belirtmiyor. Vicdan diyor çünkü vicdan ademiyet iledir. Yani doğan her insanda verilen birşey tabi daha sonrasında bu terazi ibresi bozulunca bir canavardan farksız oluyor insan.