Kitaplıktan okumak için kitap seçerken bu kitabı buldum ve şaşırdım ( ). Arada kalmıştı. Sahaftan alıp, okunacaklar arasına koymuş ve unutmuşum. Hemen aldım ve okumaya başladım.
Kitap 1991 baskısı başta kısa bir Kürşat Başar biyografisi var ama doğal olarak güncel bir biyografi değil. Önsöz - giriş gibi kısa bir selamla başlıyor ve bir nefeste bitiyor. O dönemine göre yazılmış; dipnot vb. yok. Öyle çabuk ve keyifli okudum ki bir baktım hiç not almamışım ( )
Konuştuğumuz Gibi Uzaklara, roman olarak geçse de öyküyü çağrıştırıyor. Geçmiş - bugün - gelecek üçlüsü arasındaki geçişler birbirinin içinde değil, ayrı bölümler olarak verilmiş. Diyalog yok gibi, hep anlatı tarzında. Okurken alışıla gelmiş romandan çok, iç hesaplaşma, aforizma hissi uyandırdı. İç hesaplaşması, pişmanlıklar, yaşananlar, yaşanamayanlar, zamanında söylenemeyenler, arayışlar vb. Karşılıklı diyalog da yok zaten.
Bu okuduğum 5. Kürşat Başar kitabı, diğer kitapları gibi romantik, tarihsel bir şeyler beklerken böyle daha agresif, farklı bir şey bulunca şaşırdım. Ama bu kötü ya da okunmayacak gibi anlamında değil. Hatta takdir ettim, tek düze, hep aynı tarz yazmadığı, farklı duygularla yazdığı için.
