Korkuyu Beklerken, Oğuz Atay'ın sekiz öykülük bir kitabı. Bir arkadaşımın hediyesiyle kütüphaneme kazandıklarımdan. Kitap bütününde güzeldi fakat seçmem gerekirse en çok Beyaz Mantolu Adam, Korkuyu Beklerken ve Babama Mektup isimli öyküleri sevdim. Bütün öykülerde ortak payda; mutsuzluk, yalnızlık, ait olamama, başarısızlık, çaresizlik, kendini eleştirmek, kayıtsızlık, sıkışmışlık, yenilmişlik gibi duygulardı. Hemen her öyküde, bir şekilde toplumun dışına itilmiş, yalnızlaştırılmış bireylerin içsel savaşlarını, kendileriyle ve diğer toplum fertleriyle mücadelelerini okuyoruz. Her öykü öylesine bir girdap ki, uzun süre etkisinden kurtulamıyorsunuz. Çok etkilendiğimi ve bazı öyküleri iki kere okuduğumu söylemek isterim. Bunun nedeni, kimi zaman içselleştirdiğim kahramanlarla kendi varoluşumu sorguladığım, kimi zaman da Atay'ın kendine özgü anlatımında ipin ucunu kaçırıp, karakterleri bir yere oturtamadığım içindi. Tahta At bunlardan biriydi. En çok zorlandığım öykü belki de buydu.
Oğuz Atay hiç okumamışsanız bu kitapla başlamanızı önerim. Korkuyu Beklerken, yazarla tanışmak için doğru bir başlangıç kitabı. Ben Tutunayanlar'la başlamış, çok zorlandığım için kitabı yarım bırakarak daha sonra tekrar şans vermiştim.
İyi okumalar...