Şiire ilginin giderek azaldığı bir dünyada yaşıyoruz. Bu dünya yıldan yıla Eliot'un çorak ülkesine çok benzer bir hal alıyor. İnsanların öncelikleri yirmi yıl öncesinden bile çok farklı. Kitaba verilen değer dijitalleşme ile birlikte azalıyor. Elektronik olan her şey daha üstün bir özellik taşıdığı gerekçesiyle daha çok değer görüyor. Toplumun değer yargıları hızla değişiyor. Modernizm ve rasyonalite insanı kendi aklına hapsetmekte büyük bir ustalık gösterdi. Her fırsatta insan haklarından bahseden Avrupa kendi rahatının bozulmaması için kapılarına dayanan mültecileri geri göndermek amacıyla bulduğu her yolu deniyor. Geçenlerde sosyal medyada Amerikalı bir yazarın durum güncellemesine rast geldim. Özetle şöyle diyordu: "Bir yandan kapitalist burjuva değerlerine sahip olarak ve bu değerleri küresel dünyada savunarak diğer yandan büyük bir şair olmak mümkün değildir!"
