Sözler ve Alıntılar
Belki de tesadüflere inanmamızın sebebi tam tersini kaldıramayacak olmamızdır.
Wulf Dorn
Yanağıma bir öpücük bıraktıktan sonra başını omzuma yasladı. “Burası nenim Cennet’im! İyi ki varsın Kayla
Sığınacağım en sıcak liman annemdi.
Karanlık sinsiydi. Dünya’ya tertemiz geliyorduk. Karanlık en ufak zayıflık anını kolluyordu. O anı yakaladığında usulca sokuluyordu. Ruhuna bulaştığını anlamıyordun en başta. Bir şey olmaz diyorsun. Bir şey olmaz. Tertemiz ruhuna bulaşmış küçük siyah bir noktadan ne zarar gelir ki? Bir şey olmaz. Bir kere bulaştı mı diğer seferler daha kolay ilerliyordu. Her zayıf anında yayılıyordu. Bir şey olurdu. Sen fark etmiyordun ama usul usul bir şey oluyordu. Sonunda karanlığın içinde küçük beyaz bir nokta kalana kadar büyüyor ve onu da yok edene kadar genişliyordu. Ben o karanlıkta doğmuştum. Ben bir günah çocuğuydum. Ben annemin hırsı, babamın bencilliğinin çocuğuydum. Doğduğumdan beri karanlıktaydım. Yıllarca karanlığın için boğuşmuştum. Kendimi kurtarmaya çalıştıkça daha da karanlığa boğulmuştum.