Kitap bana, guzel bir hayat yasayacaksak, kafayla kalbin ömür boyu bir ortaklik icinde olmasini soyluyordu. Ikiside uyumlu olmak zorundaydilar. Tumuyle kafasinin icinde yasayan biri, hayatin solugunu ve ritmini hissedemezdi. Tumuyle kalbinde yasayan biri de hicbir yargilama gucu, hicbir disiplini olmayan sersem aşık olur cikardi. Bunlarin hepsi ince bir denge meselesiydi. O dengeyi dogru tutturmak icin zamana, enerjiye ve anlayisa ihtiyac vardi.