Ömrünün sonuna,hatta ortasına gelip bir sabah uyandığında,cesaretli davranmadığını,yıldızlara uzanmadığını,potansiyelinin onda birini gerçekleştirmediğini farketmek,insanın kalbini kırar.
Yaşarken ufacık şeyleri nasıl da büyütüyoruz,asıl önemli olanı nasıl unutuyor,bir an önce oyuna katılmazsak hayatın yanımızdan geçip gideceğini nasıl da göremiyoruz.