İletiler
Medusa'nın gözleri yaşlarla doldu. "Martin öldü mü yoksa?"
"Bende öldüm," dedi Lenobia. "Ölümü benide öldürdü."
Lenobia'nın Yemini
"Çok geç, cherie. Bu dünya bizim için artık çok geç. Ama seni tekrar göreceğim. Sana olan aşkım burada bitmiyor. Sana olan aşkım asla bitmeyecek."
Lenobia'nın Yemini
"bu cesaret değil, cherie," derken, Martin'in zeytin gözleri hüzünlü, omuzları düşüktü. "Sadece gençlik. Sen ve ben, bizim sevgimiz başka bir zamana, başka bir yere ait."
Lenobia'nın Yemini
"Benim istediğim cennet değil, benim istediğim sadece se-"
"Hayır!" Martin parmaklarını genç kızın dudaklarına bastırıp onu susturdu.
"Bunu söyleyemezsin. Kalbim güçlüdür ama sözlerinle savaşacak kadar değil."
Lenobia'nın Yemini
ADANA VE PORTAKAL KOKULU NİSAN
Hava kısa kolluyla gezilecek kadar sıcak. İnsanın tatlı Nisan güneşinde kedi gibi mayışası geliyor. Adana sokakları MİİİİİSSSSS gibi portakal çiçeği kokuyor. Neredeyse çiçek kokusundan sarhoş geziyorum. İşe gitmek böyle günlerde de pek zor. Pandemi olmasaydı Portakal Çiçeği Festivali ne ihtişamlı olurdu ama. Özledik. İnşallah gelecek yıla artık.