(...)çünkü Sachs bütün nezaketine, bütün uysallığına karşın, son derece dogmatik düşünürdü ve zaman zaman öfke patlamaları yaşar, çevresini ürkütecek kadar sinirli olurdu. Bu öfke sevdiği kişilere değil, genelde tüm dünyaya yönelik olurdu. Dünyadaki aptallıklar onu çileden çıkartırdı ve zaman zaman o inceliğinin, şakacılığının altında derin bir hoşgörüsüzlük ve küçümseme yattığını sezerdiniz.