Dostluk üzerine bir diyalog. Kitaptaki diyaloglar; Sokrates, Meneksenos ve genç Lysis arasında geçiyor.
Benzer benzerine mi dost olur, karşıtlar kendindeki eksikleri tamamlamak amacıyla mı dostluk geliştirirler, yoksa, kendilerinde eksik olan ve kendilerine fayda sağlayacağını düşündükleri şeyler yüzünden mi dostluk pekiştirilir.
"Bir eksiği, bir ihtiyacı olan, o eksiğin, o ihtiyacın dostudur.
…aşkta, dostlukta, arzuda insan kendine uygun geleni arar…
…birbirinizle dost olmanız tabiatlarınız arasında bir uygunluk bulunmasındandır."
Konu çetrefilli olunca, işin içinden çıkılamıyor... Tipik Sokratik diyalogları merak edenler için ideal kitaplardan biri. Önce ispat yapılır, sonra çürütülür ve kesin yargıya varılması beklenmez...
Kitap şöyle bitiyor:
"...anlaşıldı ki biz bu işin içinden çıkamayacağız. Demek ki ne sevenler dost, ne sevilenler; ne benzer olanlar, ne karşıtlar; ne iyiler, ne uygun olanlar; ne de hatırlayamadığım diğerleri. Bütün bunların hiçbiri dost değilse, susmaktan başka çare kalmıyor...siz de gülünç oldunuz gençler, bu yaşımda ben de. bizi dinleyenler buradan giderken diyecekler ki, birbirine dost diyen bu insanlar, dost nedir bulup çıkarmaktan aciz."
Ancak, sevmenin de dostluğun da çok daha derin anlamı olduğunu, en azından, ben kabul ediyorum...
Çoğunlukla olduğu gibi, bu kısa kitapta da Platon, sonuca varmıyor, aklımızda sorularla bizi düşünmeye sevk ediyor.
122.jpg)
